Ang mababang antas ng pagbabayad na ang kumpanya ay legal na obligadong magbayad sa mga manggagawa. Karamihan sa mga industriyal na bansa ay may mababang pasahod, kahit na ang tiyak na uri ng mga manggagawa ay madala na hindi kasali, tulad ng mga bata o mga hindi permanenteng trabahador. Karamihan sa mga ekonomista ay umaasa na ang mababang pasahod, kapag ginagawa nito ay ibig niyang gawin ay magdudulot ng mataas na kawalan ng trabaho sa halip na mayroon kahit wala ito. Ang pangunahing pagbibigay-katarungan ay nagaalok sa mga politiko para magkaroon ng mababang pasahod ay taong sahod na maaring pagdesisyunan ng mga mamimili at magbebenta sa malayang merkado ay babagal na magiging imoral para sa mga tao na magtrabaho dito. Kaya ng mababang pasahod ay dapat na mas mataas sa pasahod na paglilinis ng merkado, kung saan ang kaso ng kakaunting manggagawa ay maaaring kailanganin sa sahod na ito sa halip na kunin sa pasahod na merkado. Iilang mangilan-ngilanm ang dedepende sa kung gaano kalayo ang ang mababang pasahod sa ibabaw ng sahod sa merkado.

Ilan sa mga ekonomista hay sinubok sa simplentg panustos at modelo ng pangangailangan nito. Marami sa mga obserbasyong pag-aaral ay nag mungkahi na ang mababang pasahod ay katamtamang mataas sa malayang merkadong pasahod ay hindi makasasama sa pagtatrabaho ng sobra at maaaring (sa bihirang pagkakataon) ay potensiyal na itaas ito. Ang mga ganitong pag-aaral ay hindi malawakang tinatanggap ng mga ekonomista. Anuman ang gamin para sa mga gawaing iyon, ang mababang pasahod ay hindi makatutulong sa karamihan ng mga napakahirap na tao sa maraming bansa, na karaniwang walang trabaho kung saan kikita ng mababang pasahod.